Muş’un yüksek kesimlerinde mevsimlik işçiler, kavurucu sıcaklar ve kömür ocaklarının yoğun dumanı altında bile mangal kömürü üretimini sürdürüyor. Bin 800 rakımlı ormanlık alanlarda sabahın erken saatlerinde başlayan mesailer, öbek halinde istiflenen meşe odunlarının toprak altında işlem görmesiyle kömüre dönüştürülmesini kapsıyor.
İşçiler, Mardin’den gelen aileler olarak yaklaşık 6 ay boyunca ki çevrede konaklayıp üretime devam ediyor. Duman ve toz içinde yürütülen süreçte, öbeklerden çıkarılan mangal kömürleri çuvalanıp satışa hazır hale getiriliyor. Zorluklara rağmen her yıl aynı bölgede çalışmaya devam eden bu ekip için emek karşılığını almakta yaşanan sıkıntı da gündemde kalmaya devam ediyor.
Birçok çalışan, süreci şu sözlerle anlattı: “Çuvallara koyacağız, dağıtacağız. Dört aya yakın süredir bu aşamaya geldik. Çalışmak çok zor; dumanlar içinde, su sıkıntısı yaşıyoruz. Karşılığını henüz tam olarak alamıyoruz; bazen aylarca bekletiliyor.” Muğlak bir akışla ilerleyen üretim süreci, yöre halkının geçim kaynağı hâline gelmiş durumda.
Harun Özdemir, 5 ay boyunca mangal kömürü ürettiklerini belirtirken, günlük mesafenin uzaklığı ve çıkan kömürün fiyat farklarıyla karşılaşılan ekonomik zorlukları dile getiriyor: “Günde 5-6 kilometre odun taşıyoruz. Şu an kömürleri çıkarmaya devam ediyoruz; bazı alıcılar 25-26 liraya verirken diğerleri 40-50 liraya satıyorlar. 3-4 ay bekleyenler, bu süreçte toz ve duman altında çalışmaya devam etmek zorunda kalıyor.”
Bir diğer çalışan olan Yaşar ailesinin de benzer sıkıntıları paylaştığını belirterek, nöbet tutmanın gerekliliğine dikkat çekti: “Gece nöbet tutmazsak ormana zarar verebiliriz; biz çalışıyoruz ki çevre zarar görmesin ve emeğimizin karşılığı alınsın.”
İçeriden gelen bu izlenimlere göre, Mardin’den Muş’a uzanan çalışma yolu, hem fiziksel zorluklar hem de ekonomik belirsizliklerle dolu. Dumanın ve sıcaklığın içinde süren üretim, bölge halkının geçim kaynağı olarak varlığını sürdürmeye devam ediyor.
Yorumlar kapalı.